9. CHEMIN DE STE CATHERINE
Voluit is de naam
van de straat waaraan BRANCASSI ligt eigenlijk Chemin Rurale de Ste
Catherine en die toevoeging“rurale”
is er niet voor niks. Het is eigenlijk een landweggetje dat aan de westkant van
het dorp naar boven loopt richting de rotonde, waar het verkeer zich in drie
richtingen kan voortzetten: rechtsaf is terug naar het dorp, rechtdoor is
richting het Lac de St. Croix en linksaf gaat naar Moissac-Bellevue
en Régusse.
Maar er is iets raars met ons weggetje. In de eerste
plaats dat het naar boven toe gedeeltelijk éénrichtingsverkeer kent, maar na
ongeveer 500 meter wordt het plotseling tweerichtingsverkeer. Dit om de
bewoners van het zijweggetje links de gelegenheid te geven hun huizen vanaf de
rotonde te bereiken. Zonder dat zouden zij om thuis te komen eerst weer het
hele dorp door moeten.
Maar de toerist die, aangekomen bij genoemde rotonde, denkt een mooie,
rechtstreeksere weg naar het dorp te hebben ontdekt, rijdt de twee-baans Chemin in, merkt het na het eerste zijweggetje opgestelde
éénrichtingsverkeer bord (zie foto) niet op en komt iets verderop luid toeterende
en zwaaiende tegenliggers tegen, die hem erop wijzen dat hij daar niet mag
rijden.
Het laatste deel van onze Chemin,
waar deze dus weer tweerichtingsverkeer is, maakt bovendien een ongeveer haakse
bocht naar links, waarbij het uitzicht op mogelijk tegemoetkomend verkeer nihil
is. Het wachten is op het verdronken kalf voordat deze put hier door het Conseil
Municipale wordt gedempt.
Daarbij is de moderne gsm-navigatie in auto’s trouwens
niet erg behulpzaam. Automobilisten die vanuit het zuiden naar het Lac willen, worden net vóór
dat zij in het centrum van AUPS zijn, naar links gestuurd, waar
een piepklein weggetje ze uiteindelijk binnendoor op de Chemin St.
Catherine doet belanden. De aan dit piepkleine weggetje woonachtige
ex-burgemeester van AUPS heeft er overigens wel voor gezorgd, dat
er, vlak voor zijn woning, forse verkeersdrempels zijn geplaatst. Maar
ja, dat weten ze bij Tom-tom niet. Zie
het kaartje waar deze sluiproute
is aangegeven.
Daarna kan dan de beklimming van onze Chemin de Ste Catherine
beginnen. En omdat deze rurale weg een fel stijgingspercentage kent, houdt
niemand zich vervolgens aan de daar duidelijk voorgeschreven max. snelheid van
30 km per uur.
Vervolgens komen
zij dan halverwege bij een scherpe bocht naar rechts, die door gehaaste
automobilisten (en dat zijn ze bijna allemaal) zodanig wordt afgesneden, dat
nietsvermoedende van de andere kant komende voetgangers (meestal campinggasten
die met de verkeerssituatie hier niet bekend zijn) die naar beneden komen
lopen, deze auto’s maar nauwelijks kunnen ontwijken, of liever omgekeerd.
Een op verzoek van mijn vrouw onlangs vlak vóór die
bocht geplaatst waarschuwingsbord (zie foto) was na enkele dagen al weer geheel
verdwenen.
Ook is op deze foto goed te zien dat de gele streep
(inmiddels fris wit overgeschilderd, dat dan weer wel) direct na het bord
onderbroken begint te raken, zodat de bewoners van ons buurhuis legaal hun erf
in kunnen. Maar zo deze onderbreking überhaupt al nodig was geweest, gebeurt
dit te vroeg. Dit nodigt immers de naar boven racende auto's uit om juist dáár
– zodra de streep onderbroken is en dáár mag je er dus overheen - te beginnen
met het afsnijden van de bocht.
In de loop van de jaren hebben we het verkeer op onze Chemin
behoorlijk zien toenemen. Maar behoudens de twee genoemde problemen hebben we
er, voornamelijk aan de achterkant van BRANCASSI levend,
eigenlijk helemaal geen last van. Toch blijven we hopen op de realisatie van de
in een van de volgende hoofdstukken beschreven
contournement.
Transhumance
In de omgeving van AUPS worden nog veel schapen
gehoed. Deze schapen moeten op gezette tijden verhuizen naar oorden waar het gras groener en hoger is. Deze schapentrek wordt transhumance
genoemd en die komt elk jaar een paar keer door onze straat.
Als je het treft en thuis bent als ze langs komen dan
word je daar op attent gemaakt door een onbestemd geluid in de verte, dat
heel langzaam steeds dichterbij komt en steeds duidelijker lijkt afkomstig te
zijn van iets weg heeft van een verzameling koeienbellen.
Tenslotte wordt het duidelijk. Je rent naar de weg,
nog juist op tijd om een paar foto’s te maken. Een straat vol schapen, waarvan
sommige zich tegoed doen aan je heg en binnen een mum zijn ze weg en kijk je in
het ruim van een soort bezemwagen, waarin de schapen worden gestopt die de reis
niet lopend of levend konden voltooien.
Vooral voor onze kleinkinderen was dit destijds een
onvergetelijke ervaring.
|
|
|
|
Soms gebeurde er iets op onze Chemin. Bijvoorbeeld toen er een waterleiding sprong en de hele boel al spoedig blank stond. De pompiers waren snel ter plaatse. Ze waren er wel, maar ze keken er slechts naar. De waterleidingmaatschappij S.E.E.R.C. was snel gewaarschuwd, het lek snel gemaakt en het gat gedicht, zodat de racebaan weer in gebruik kon worden genomen.