HET
IJDELE LUIPAARD
Er was eens een luipaard dat
vreselijk ijdel was. Hij wilde er altijd heel mooi uitzien. Daarom kocht hij
altijd nieuwe kleren. Die had hij eigenlijk helemaal niet nodig, want hij zag er
zonder kleren ook al heel mooi uit.
Maar nee hoor, het ijdele luipaard was zo ijdel dat hij altijd weer iets nieuws wilde aantrekken. Dan ging hij naar de winkel en hij kocht een nieuwe hoed of een nieuwe broek of iets anders. Deze keer had hij een prachtige jas uitgekozen. En hij vond hem zo mooi, dat hij hem maar meteen had aangetrokken. En daarna wilde hij die mooie jas eigenlijk niet meer uitdoen.
Maar omdat het
ijdele luipaard die jas aan had, kon hij zich
helemaal niet meer goed bewegen. Bovendien zat de jas heel erg warm, dus als
het ijdele luipaard eens een keer vlugger wilde lopen, dan begon hij - doordat hij
die jas aan had - meteen vreselijk te zweten. En dan hield hij maar op met
rennen en sjokte daarna gewoon weer verder.
De andere luipaarden vonden het nogal vervelend. Ze hielden ontzettend van hardlopen en ze deden ook vaak wedstrijden wie het hardste kon rennen. Maar het ijdele luipaard deed nooit mee, omdat hij van tevoren wist dat hij de wedstrijd toch zou verliezen. Op een dag zeiden de andere luipaarden tegen het ijdele luipaard: "nu moet je eens goed naar ons luisteren. Nu trek je die malle jas uit en nu ga je met ons mee hardlopen. Wat krijgen we nou?"
Maar het ijdele luipaard had daar helemaal geen zin in. Hij vond de jas die hij aan had veel te mooi om hem uit te doen. "Weet je wat", zeiden de andere luipaarden, "als je nu je jas uitdoet, dan hangen wij hem netjes op een hangertje aan deze boom. Dan kun je die mooie jas misschien nog wel beter zien, dan wanneer je hem zelf aan hebt."
Het
ijdele luipaard moest ze daar wel
gelijk in geven. "Nu goed" zei het ijdele luipaard.
"Ik wil mijn
mooie jas wel even uittrekken. Maar netjes ophangen, hoor." En de andere
luipaarden hingen de mooie jas keurig op een hangertje aan de boom en toen
gingen ze een echte wedstrijd doen.
Het
ijdele luipaard
kon de wedstrijd net niet winnen, maar hij had wel heel erg hard gelopen.
"Het gaat eigenlijk veel beter zonder jas", zei het ijdele luipaard. En toen hij dat eenmaal had ontdekt, heeft hij zijn mooie jas, die nog steeds aan een boom hing, nooit meer aangetrokken.
Maar hij ging nog wel af en toe even naar de jas kijken. Want tenslotte vond hij het nog steeds wel een hele mooie jas.