DE STIJVE SPRINKHAAN
Er was eens een sprinkhaan en die was
ontzettend stijf. Hij kon helemaal niet goed springen. En omdat sprinkhanen nu
eenmaal goed moeten kunnen springen om vooruit te komen, bleef de stijve
sprinkhaan meestal op hetzelfde plaatsje zitten.
Soms vroegen de andere sprinkhanen of de stijve sprinkhaan met ze meeging. Een blokje-om springen, gezellig. En dan ging de stijve sprinkhaan meestal wel mee, maar al gauw was hij helemaal alleen. De stijve sprinkhaan kon de andere sprinkhanen gewoon niet bijhouden en dat vond hij natuurlijk helemaal niet leuk.
De andere sprinkhanen gingen dan terug en vroegen aan de stijve sprinkhaan waar hij toch bleef. En dan zei de stijve sprinkhaan: "ik kan niet zo goed springen. Ik ben nu eenmaal hartstikke stijf. Het gaat gewoon niet." Dan zeiden de andere sprinkhanen, dat de stijve sprinkhaan wat meer aan gymnastiek moest doen. "Je moet goed oefenen. Als je maar veel oefeningen doet, waarbij je je poten gebruikt, dan gaat de stijfheid wel over."
Maar de stijve sprinkhaan oefende al zo vaak.
"Oefeningen en gymnastiek, het helpt allemaal niks"
zei de stijve sprinkhaan, "dat heb ik al zo vaak geprobeerd."
Toen bedacht de
oudste sprinkhaan wat er moest gebeuren. "Ik denk dat
we je een beetje moeten helpen bij het oefenen. We moeten je aanmoedigen."
"Aanmoedigen?", vroeg de stijve sprinkhaan, "wat is dat nu weer"? "Dat zul je wel zien" zei de oudste sprinkhaan en hij riep alle sprinkhanen uit de buurt bij elkaar. Hij zette ze allemaal in een grote kring en vroeg toen aan de stijve sprinkhaan of hij in het midden wilde gaan zitten.
"Waarom?" vroeg de stijve sprinkhaan. "Dat zul je wel zien" zei de oudste sprinkhaan en toen de stijve sprinkhaan in het midden zat, zei de oudste sprinkhaan tegen hem: "Nu gaan we je aanmoedigen. Alle sprinkhanen in de kring zeggen straks allemaal tegelijk: éééén, twéééé, driééé en als je "drie" hoort dan moet je springen."
"Ik zal het
proberen",
zei de stijve sprinkhaan, maar hij verwachtte er helemaal niks van. En toen
gebeurde het. Alle sprinkhanen zaten in een grote kring om hem heen en ze keken
allemaal naar
de oudste sprinkhaan. "Goed opletten, jongens", zei de oudste
sprinkhaan, "daar gaan we."
En alle sprinkhanen schreeuwden zo hard als ze konden en allemaal tegelijk: "één, twéé, drie!!!". En toen de stijve sprinkhaan 'drie' hoorde maakte hij een hele grote sprong. Hij sprong zomaar over de kring heen en kwam een eind verder terecht. "Zie je nu wel, dat je het kan", zei de oudste sprinkhaan. "Je bent helemaal niet stijf."
En de stijve sprinkhaan was blij, dat hij niet stijf meer was en hij sprong daarna als de lenigste sprinkhaan.