31. HET GRAND HOTEL

Het Grand Hotel is ons favoriete restaurant in het dorp. Niet alleen omdat het het dichtste bij ons huis ligt (lopend bereikbaar in enkele minuten) maar ook wegens de grote “convivialité” van eigenaar en staf (met de meesten van hen verkeren wij op zoenbasis). Daarbij reikt de bijbehorende conversatie niet veel verder dan een eenvoudig “ça va? “ met als standaardantwoord “ça va!”). Maar de doorslag voor onze keuze is toch wel de constante kwaliteit van het van het aldaar gebodene.

Het hotelrestaurant is eigendom van Marc Meissel, telg van de in de Aupsoise horeca (incl. campings) alomtegenwoordige familie Meissel, die de dagelijkse leiding inmiddels heeft overgedragen aan zijn zoon Frank met zijn superaardige vrouw Virginie.

Vroeger vormde het één geheel met de naastgelegen bar Chez Ju, dat sinds enige tijd steeds populairder wordt, o.a. met zijn karaoke-avonden, waarvan wij in de zomer boven, vanuit BRANCASSI regelmatig mogen meegenieten.

Over het eenvoudige hotel horen wij altijd goede verhalen, maar over de kwaliteit van de pizza’s kunnen wij zelf oordelen. Veel beter kun je ze zelfs in Italië niet krijgen. Zij worden vervaardigd door Frank zelf in een ruimte achterin het buitenterras, waar hij niet alleen zijn pizza-oven in de gaten houdt, maar ook het totale reilen en zeilen op het ervoor liggende terras.

Zo volgt hij vanuit zijn uitkijkpost, al bakkend, nauwlettend de bediening, maar ook de tafeltoewijzing (die als het erg druk is zelfs voor de trouwste bezoekers negatief kan uitvallen) verloopt via Frank.

Ene W. Brinkerink die op het internet dikke bomen verzamelt meent te weten dat de links afgebeelde plataan van het Grand Hotel volgens een meting in 2011 op 1.50 m. hoogte 7.10 meter dik is en daarmee behoort tot zijn top drie van dikke platanen in Frankrijk. Hij zou in 1853 zijn geplant en dus zou hij nu ca. 165 jaar oud zijn. Hoe dan ook, het is goed toeven onder deze boom.

Op 24 juli 2017 gebeurde er iets dramatisch met deze oude boom. Door de harde wind brak één van de zeer dikke takken van deze reus en die met al zijn zijtakken boven op de tentachtige structuur viel, waaronder vele nietsvermoedende gasten zaten te dineren.

Wij zouden met de kleinkinderen de volgende (mijn verjaar-) dag daar gaan eten, maar dat kon dus niet doorgaan, alleen al wegens de nog niet opgeruimde ravage, maar ook eigenaar en personeel waren er de volgende dag nog steeds zeer van ondersteboven. Wonder boven wonder vielen er geen slachtoffers en is iedereen met de schrik vrijgekomen.

Tenslotte nog een onwaarschijnlijke anekdote.

Op de route Aups-Amsterdam of omgekeerd logeren wij heel zeer regelmatig in het prima Hotel Burnel, gelegen in het onooglijke plaatsje Rouvres-en-Xaintois, ca. 50 km zuidelijk van Nancy. Eén keer troffen wij daar totaal onverwacht mevrouw Meissel aan, die daar toevallig met haar echtgenoot ook logeerde. Want van toeval mag je wel spreken als je bedenkt dat AUPS zo’n 750 km zuidelijker ligt. Wij, nog wat beduusd van de lange autorit, dachten even, toen wij mevrouw Meissel daar aantroffen, dat wij al in AUPS waren gearriveerd.

Het bleek dat meneer Meissel niet alleen de eigenaar van het Grand Hotel is, maar daarnaast ook iets hoogs is in de jachtwereld, niet alleen van AUPS, maar ook in het nationale jachtwezen van Frankrijk, dat uitgerekend Rouvres-en-Xaintois had uitgekozen voor zijn jaarlijkse Algemene Vergadering. Inmiddels heb ik, alweer op het alleswetende Internet, een foto van Marc Meissel gevonden, alsmede zijn jachtfunctie: President de la Fédération varoise de chasse.

inhoudsopgave