DE LOMPE LIBELLE

Er was eens een libelle en die gedroeg zich altijd ontzettend lomp. Daarom werd ze door de andere libelles de lompe libelle genoemd. Ze vloog altijd heel idioot en daarbij botste ze overal tegenaan. Het was allemaal buitengewoon lomp wat ze deed.

In ieder geval héél anders dan de andere libelles. Die vlogen altijd heel rustig en sierlijk over beekjes en vijvers en dat was altijd een mooi gezicht. Het leek wel of ze dansten, zo sierlijk was het.

Maar de lompe libelle, die was helemaal niet sierlijk. Haar vriend vond dat maar niks. "Wat ben jij toch lomp", zei hij heel vaak tegen de lompe libelle. "Kijk eens naar je broers en zusters. Die dansen door de lucht en die botsen nooit tegen iets anders aan, zoals jij."

"Tja", zei de lompe libelle, "ik kan er ook niks aan doen. Zo ben ik nu eenmaal." Maar de vriend van de lompe libelle zei toen tegen haar: "nou, dat vind ik maar een raar smoesje. Dat zeg je maar om ervan af te komen. Maar daar doe ik niet aan mee. Of je gaat leren je wat minder lomp te gedragen, of ik ben je vriend niet meer."

Nou, dat vond de lompe libelle helemaal niet leuk. Want ze vond haar vriend heel aardig en ze was zelfs  een beetje verliefd op hem geworden. Nee, ze wilde absoluut niet dat haar vriend bij haar weg zou gaan. Dus zei ze tegen haar vriend: "O.K. Ik zal naar je luisteren. Ik ga er iets aan doen, aan die lompheid. Ik ga op dansles. Misschien kunnen ze me daar leren hoe ik mooier kan vliegen."

"Dansles?", zei de vriend van de lompe libelle, "dansles? Denk je dat ze je daar kunnen leren hoe je mooier kan vliegen?" "Ik denk het wel", zei de lompe libelle. "Ze zeggen toch altijd dat libelles eigenlijk meer dansen dan vliegen. Nou, dat wil ik ook wel eens leren."

En zo gebeurde het. De lompe libelle ging op dansles, eigenlijk was het een soort vliegles en na een paar lessen begon ze steeds sierlijker te vliegen. Na een poosje vroeg ze aan haar vriend: "zal ik er nu maar mee ophouden? Ik denk dat ik het nu wel kan, een beetje sierlijk vliegen." Maar haar vriend zei: "nee, nog niet. Ik vind het nog steeds niet mooi genoeg. Je moet nog maar een paar danslessen nemen. Dan wordt het nóg mooier."

"O.K." zei de lompe libelle, "ik zal nog een paar lessen nemen. Maar dan houd ik ermee op. Ik doe het voor jou. Omdat ik je zo lief vind."

En toen heeft de lompe libelle nog een heleboel danslessen genomen en daarna vloog ze echt héél sierlijk. En eigenlijk nog sierlijker dan de andere libelles. Nu leken juist die àndere libelles zelfs wel een beetje lomp, vergeleken met haar.

En haar vriend zei tegen haar: "Zo zie je maar, alles kun je leren."