DE WILDE PALING
Er was eens een paling en die deed altijd ontzettend wild.
De andere palingen zwommen meestal gewoon netjes vooruit en als ze een andere
kant op wilden dan maakten ze heel voorzichtig een bochtje. Naar links of naar
rechts, dat hing er vanaf waar ze naar toe wilden.
Maar de wilde paling zwom helemaal niet netjes, Die deed
maar wat: vooruit...achteruit...dan weer plotseling vooruit. Of omhoog en dan
ineens weer schuin naar beneden. Het was gewoon geen gezicht.
Het leek wel of
zij alle kanten tegelijk uit wilde zwemmen, zo gek deed de wilde paling.
En omdat zij zo raar zwom, wrong zij haar lijf in de gekste bochten. Als je de wilde paling zag zwemmen, zag ze er ook nooit zo uit als de andere palingen: netjes kaarsrecht. Nee hoor, de wilde paling had haar lijf altijd op de vreemdste manieren gekronkeld.
Op een dag had de wilde paling zo gek gedaan en zo vreemd gekronkeld, dat er iets héél ergs gebeurde. Toen zij even wilde uitrusten van al dat wilde gedoe, ontdekte zij dat zij een knoop in zichzelf gemaakt had. De wilde paling schrok zich dood, want met een knoop in haar lijf kon zij helemaal niet meer zwemmen.
Gelukkig wilden de andere palingen
haar helpen om de knoop er weer uit te halen. Het kostte heel veel moeite en
bijna waren twee van de andere palingen bij het helpen met elkaar in de knoop
gekomen, maar tenslotte lukte het toch om de wilde
paling uit de knoop te halen. Of liever gezegd: om de knoop uit de wilde paling
te halen.
En toen de wilde paling haar knoop kwijt was, beloofde zij aan de andere palingen, dat zij voortaan niet meer zo wild zou doen.