DE VERKOUDEN KANGAROE
Er was eens een kangaroe die erg verkouden was. Hij niesde
en snotterde de hele dag en als je hem vroeg of het goed met hem ging, dan zei hij : "Helebaal diet." En het vervelende was dat de verkouden kangaroe
geen zakdoek had.
Daardoor kon hij zijn neus niet snuiten en
zo bleef het snot allemaal in zijn neus zitten. En als er zoveel snot in
zijn neus zat dat er niks meer bij kon, dan haalde hij eens flink zijn neus
op. En dan ging het wel weer een tijdje.
Zijn moeder vond dat helemaal niet netjes. Ze zei steeds tegen de verkouden kangaroe : "Snuit toch eens je neus. Ik vind het vies, wanneer je je neus ophaalt. Je moet een zakdoek gebruiken." Maar de kangaroe had geen zakdoek. Hij had er wel een gehad, maar die had hij verloren.
Hij had trouwens al een heleboel zakdoeken gehad, maar
steeds was hij ze kwijt geraakt. Dan had hij zijn zakdoek weer op school laten
liggen, dan weer bij een vriendje en soms ook wel eens in een winkel. En zo kwam
het, dat
de verkouden kangaroe nooit een zakdoek bij zich had.
Ook niet als hij heel erg verkouden was. Op een dag kreeg hij van zijn moeder wéér een zakdoek. "Dank u wel" zei de verkouden kangaroe tegen zijn moeder, "maar ik zal hem toch wel weer kwijtraken."
"Tja", zei zijn moeder, "dat denk ik ook. Je hebt al zoveel zakdoeken verloren. Met deze zal het wel niet beter gaan. Zou er nu echt niks aan te doen zijn?" De moeder van de verkouden kangaroe dacht toen heel diep na en na een poosje zei ze ineens : "Ik weet het. Ik weet wat je moet doen om je zakdoek niet te verliezen." "Wat dan?", zei de verkouden kangaroe ongelovig.
"Je moet de zakdoek gewoon in je buidel stoppen. Wij kangaroes hebben zo'n mooie zak op
onze buik, zo'n buidel, daar kan best een zakdoek in." Dat vond de
verkouden kangaroe een heel goed idee.
Hij pakte de zakdoek, snoot zijn neus, en stopte de zakdoek in zijn buidel. En daarna is hij nooit meer zijn zakdoek kwijtgeraakt en had hij altijd een schone neus.