33. CIRCUS & KERMIS
Een aardig
fenomeen in onze omgeving is het reizende (kinder)circus.
Zodra ze hun tenten bij het dorp hebben opgeslagen hangen overal affiches die
zeker de hier al of niet kamperende kinderen nauwelijks kunnen ontgaan.
Ook de uitgemergelde
of anderszins gehandicapte (wilde) dieren die deze circussen met zich mee
zeulen, staan vaak langs de weg geparkeerd. Er zijn verschillende van die
onderneminkjes, dus kennelijk rendeert het nog steeds. De toegangsprijzen zijn
dan ook doorgaans niet kinderachtig.
De vertoonde acts
zijn meestal van een uiterst bedenkelijk niveau en dat kan ook niet anders
gezien de beperkte personeelsbezetting; vaak alleen de eigen gezinsleden. De
heer des huizes treedt dan meestal op als opperspreekstalmeester, die de acts
aan elkaar praat, steevast beginnend met de woorden “le spectacle continue”. In sommige
gevallen maakt men ook gebruik van lokaal talent.
Een voorbeeld van
een en ander is te zie op https://www.youtube.com/watch?v=WGWqw4O_eoA,
toen wij met onze toen 2 kleinkinderen het Circus
Cancy bezochten.
En dan is er
natuurlijk ook nog de kermis. Persoonlijk ben ik geen voorstander van dit
verschijnsel. Ik geloof niet dat er veel takken van bedrijvigheid zijn waar
eenvoudige mensen, vaak kinderen, zo belazerd worden met spelletjes die je niet
kunt winnen, schietgeweren met kromme lopen, Chinese plastic troep enz. en als
je dan toch een keer iets wint, dan krijg je iets dat al kapot is voor je thuis
bent.
En dan hebben we het nog niet eens over al die fastfood-tenten en hun vretende
clientèle, waarvan de bacteriën je reeds vanuit de verte tegemoet waaien. Ik
geef toe dat dit allemaal een beetje overdreven is, maar voor mij hoeft het dus
allemaal niet zo zeer.
Een ander verhaal is
natuurlijk de kleinkinderen. Die kun je hier onmogelijk van vrijwaren. Daarvoor
is de aantrekkingskracht van al die kleuren, lampjes, beweging en vooral de
klereherrie nu eenmaal zo groot, dat je als grootouders wel onmenselijk wreed
moet zijn om je kleinkinderen dit amusement te onthouden.
Dus dan toch maar in de draaimolen, als er weer eens kermis is wanneer de kleinkinderen op bezoek zijn. En die kans is redelijk groot, want zowel kermissen als kleinkinderbezoek zijn bij ons geen zeldzaam verschijnsel.
Min of meer bij
toeval was ik trouwens een keer getuige van iets, dat mijn stelling dat je op
een kermis voornamelijk wordt beetgenomen, royaal bevestigde.
Het was een onopvallend,
niet al te groot tentje, dat er tamelijk neutraal uitzag en pas na 23:00 uur
openging. Het trok regelmatig vele bezoekers, waardoor mijn nieuwsgierigheid
werd gewekt en ik maar eens een kijkje van nabij ging nemen.
Het bleek een
soort casino te zijn, waar enthousiast roulette werd gespeeld. Maar wat vooral
mijn aandacht trok was het bijzondere speelveld, waarop de inzetten konden
worden gedaan. Ik had mijn mini-cameraatje bij me dus besloot ik daar maar eens
een foto van te maken. Dit tot grote ergernis van de exploitant die mij
duidelijk maakte, dat fotograferen absoluut niet was toegestaan. Zie zijn
verstoorde gelaatsuitdrukking. Maar ja, toen was de foto al gemaakt.